JAN 09, 2014 KHALIL ABDUL HADI
Kita selalu mendengar ungkapan; ulama adalah pewaris nabi-nabi. Ungkapan yang dipetik daripada hadis Nabi SAW sebagai satu simbol peranan yang mesti dimainkan oleh para ulama sepanjang zaman. Iaitu memainkan peranan nabi-nabi sebagai penegak kebenaran agama Allah di mana-mana sahaja berada. Ulama bukan sahaja dengan adanya ilmu di dada, ulama bukan sahaja dengan adanya sijil berjela-jela, ulama yang sebenar ialah mereka yang menyampaikan ilmu petunjuk Allah, beramal dan berjuang untuk menegakkan agama-Nya di tengah-tengah masyarakat termasuk berdepan dengan kerajaan pada zaman masing-masing tanpa takut celaan orang yang mencela.
Sebaik-baik contoh ulama yang patut diambil teladan ialah mereka yang telah mati di dalam perjuangan, orang yang masih hidup belum lagi diketahui kesudahannya. Di sini saya tertarik dengan kisah perjuangan seorang ulama yang terkenal lebih daripada lapan abad yang lalu beliau ialah Al-Izz bin Abdussalam. Beliau bukan sahaja seorang ulama yang alim di dalam ilmu-ilmu Islam dalam masa yang sama beramal dengan ilmunya dan berjuang untuk menegakkan uagama Allah pada zamannya.
Al-Izz bin Abdussalam ialah Abu Muhammad Izzuddin Abdul Aziz bin Abdussalam dilahirkan di Damsyik pada tahun 577 H. Beliau hidup pada zaman umat Islam berada dalam keadaan lemah akibat terpesona dengan kemewahan dunia dan pertelingkahan sesama sendiri sehingga jatuhnya beberapa wilayah di tangan tentera salib. Beliau merupakan seorang ulama yang terkenal dalam pelbagai lapangan ilmu khususnya fiqh dalam mazhab Syafie. Antara karangan beliau yang masyhur ialah kitab Qawaidul al-Ahkam fi Masalihilanaam. Akan tetapi beliau lebih dikenali dengan keberanian dan ketegasannya di dalam hukum-hakam agama.
Pengaruhnya sangat kuat di dalam masyarakat; pernah berlaku, beliau telah memberikan fatwa di dalam satu khutbah yang disampaikan olehnya di Jami' Umawi yang mengharamkan penjualan senjata kepada orang-orang Kristian kerana mereka menggunakannya untuk menyerang umat Islam. Fatwanya ini tidak disenangi oleh kerajaan kerana ia perniagaan yang menguntungkan kroni-kroni di zaman itu, lalu beliau dilarang untuk memberikan khutbah. Tindakan ini menyebabkan kebangkitan rakyat berdiri di belakangnya sehingga kerajaan terpaksa melantiknya kembali sebagai pengkhutbah di masjid yang sangat terkenal itu.
Pada zamannya umat Islam bukan sahaja diuji di dalam Perang Salib bahkan juga mereka berdepan dengan keganasan tentera Tatar yang melakukan kerosakan dengan pembunuhan yang membuta tuli, merobohkan masjid-masjid dan menghancurkan kitab-kitab yang dikarang oleh ulama dengan menghumbankannya di dalam sungai Furat untuk dijadikan jambatan, sehingga airnya bertukar menjadi hitam kerana dakwat yang keluar daripadanya. Setelah kota Baghdad jatuh di tangan mereka, kota-kota Islam lain pula dijadikan sasaran.
Umat Islam berada dalam keadaan yang terumbang-ambing, yang tinggal hanya kerajaan-kerajaan Islam yang masih lagi bertahan antaranya ialah kerajaan Islam Mamalik yang dipimpin oleh sultan-sultan yang terkenal dengan pemerintahan yang zalim, lupa daratan dengan menjadikan amanah kepimpinan sebagai wasilah untuk mengumpul kekayaan, harta benda negara digunakan untuk berfoya-foya. Di antara sultan-sultan ini ialah Sultan al-Muzaffar Saifuddin Qutuz yang telah berjaya menyatukan mereka dengan menjadikan Mesir sebagai pusat pemerintahan.
Al-Izz bin Abdussalam mengajak umat Islam supaya bangkit berjihad pada jalan Allah untuk menghalang kemaraan tentera Tatar, seruannya ini disahut oleh Sultan Qutuz lalu beliau mengeluarkan arahan supaya cukai diambil daripada rakyat untuk menampung kos perbelanjaan perang. Arahannya ini disokong oleh ulama-ulama yang memberikan fatwa keharusannya di atas alasan darurat, kerana hukum asal mengambil cukai daripada rakyat adalah dilarang sama sekali. Di dalam satu majlis yang dihadiri oleh Sultan Qutuz, A-Izz bin Abdussalam menyatakan dengan tegas adalah haram sama sekali kepada kerajaan untuk mengambil cukai daripada rakyat selagi harta negara masih ada dan wajib diambil harta kekayaan daripada sultan yang ada di istana-istana dan harta menteri-menterinya dahulu sebelum diambil daripada rakyat.
Bahkan batang tubuh sultan juga mesti dijual kerana beliau ialah seorang hamba. Seorang ulama yang berada di dalam majlis itu menyingsingkan jubahnya kerana takut percikan darah Al-Izz bin Abdussalam terkena padanya jika sultan memenggal kepalanya. Beliau membawa sultan ke pasar untuk dijual tetapi tiada siapa yang mahu membelinya dan akhirnya beliau dikekalkan jawatannya sebagai sultan. Keberanian yang ditunjukkan oleh ulama ini telah menjadi inspirasi kejayaan umat Islam mengalahkan tentera Tatar di dalam peperangan Ain Jalut yang berlaku pada bulan Ramadhan. Jasa yang dilakukan oleh Al-Izz bin Abdussalam ini sehingga beliau digelar sebagai Sultan Ulama dan Penjual Sultan.
Sejarah yang lalu tidak ada bezanya dengan apa yang berlaku kepada umat Islam di zaman ini. Watak adalah sama cuma pelakonnya sahaja berbeza. Sifat tamak dan salahguna kuasa oleh golongan pemerintah wujud di sepanjang zaman.
Saya teringat kisah sejarah ini apabila melihat suasana yang berlaku di dalam negara kita pada hari ini. Setiap lapisan rakyat membicarakan soal kesempitan hidup akibat daripada kenaikan kos sara hidup yang begitu ketara. Kenaikan harga barang keperluan, tol, tariff elektrik dan GST menjadi tajuk perbualan utama. Daripada rakyat yang tinggal di kampung-kampung sehinggalah kepada golongan cendekiawan, mufti dan pegawai-pegawai tinggi kerajaan.
Himpunan TURUN oleh anak muda yang diadakan pada malam sambutan tahun baru yang lepas adalah satu bentuk luahan perasaan akibat kesempitan hidup yang berlaku. Mereka bukannya mahu menggulingkan kerajaan dengan cara yang dimomokkan oleh media walaupun kerajaan yang dipilih masih dipersoalkan oleh rakyat dari segi moralnya.
Kerajaan yang ada pada pada hari ini tidak amanah di dalam menggurus kekayaan negara. Saban tahun laporan audit negara yang dikeluarkan mendedahkan ratusan juta ketirisan dan penyelewangan harta rakyat. Adalah zalim meletakkan pelbagai bebanan bayaran, cukai, peraturan kewangan ke atas rakyat dalam masa yang sama kewangan negara diurus dengan penuh pembaziran, ketirisan dan salah guna kuasa. Pada saat rakyat diajak supaya berjimat cermat pemimpin-pemimpin negara bermewah-mewah dengan parti-parti. Jika ulama diam membisu dan hanya menjadi pak angguk biarlah anak muda bangkit untuk memberikan nasihat dan teguran kepada kerajaan.
Jikalau Al-Izz bin Abdussalam mengfatwakan supaya harta benda pemimpin negara dilelongkan untuk meringankan beban rakyat, saya tertunggu-tunggu mufti-mufti di Malaysia memberikan fatwa supaya pemimpin negara melelongkan harta benda mereka untuk meringankan beban rakyat. Bila agaknya ianya akan berlaku?
Khalil Abdul Hadi
Timbalan Ketua
Dewan Pemuda PAS Malaysia
No comments:
Post a Comment