Publication: BH
Date of publication: Mar 19, 2012
Section heading: Ekonomi
Page number: 002
Byline / Author: Oleh idris Jala
SAYA sering ditanya mengapa saya
berkata Malaysia mungkin bankrap menjelang 2019. Saya dilayangkan pelbagai
pertanyaan yang meminta perkongsian penerangan dan ini menjadi satu 'blues'
transformasi saya.
Bagi mencartakan perjalanan
transformasi pada 2009, satu tindakan pertama yang diambil oleh PM dan Kabinet
ialah menyenaraikan status terkini kita; menetapkan hala tuju dan menetapkan
satu program transformasi untuk menjamin kita mencapainya.
Satu daripada pelbagai
kepentingan dalam senarai itu ialah merasionalkan subsidi. Maka, kami
menjalankan makmal untuk perkara ini.
Sewaktu hari terbuka, kami
berkongsi cadangan makmal berkenaan rasionalisasi subsidi bersama pengunjung.
Saya ingin berterus terang dan menekankan akibat jika tiada tindakan diambil.
Mungkin saya terlalu berterus
terang. Tetapi, apa yang saya katakan disalahgambarkan beberapa kali. Sejak
itu, saya dibebani dan terikat dengan masalah yang tidak perlu.
Kaki pengkritik cuma menekankan
sebahagian kecil daripada pembentangan pertama iaitu ketika saya menyatakan
keperluan mengubah cara perbelanjaan kita untuk mengekalkan pertumbuhan fiskal.
Dengan berlatar belakangkan
kaveat dan beberapa syarat, saya berkata, kita akan bankrap menjelang 2019 JIKA
kita terus meningkatkan subsidi dan pinjaman seperti mana kita lakukan
sebelumnya dan JIKA perkembangan ekonomi tahunan kita kurang daripada tiga
peratus.
Saya berkerja di Shell lebih 20
tahun, syarikat yang terkenal bagi teknik perancangan senario. Kata orang
biasa, perancangan senario bermaksud gambaran masa depan yang mempunyai
kemungkinan sama ada 'baik, buruk atau dahsyat' dan melakukan yang terbaik
untuk mencapai 'senario baik' dan menghindarkan 'buruk dan dahsyat'.
Kenyataan saya berdasarkan kaveat
tetapi hanya sedikit atau tiada rujukan dibuat terhadap kaveat yang jelas
dikemukakan.
Saya masih berpegang teguh kepada
apa yang saya ucapkan dan adalah penting untuk kenyataan itu diambil bersama
syarat yang dinyatakan. Kenyataan ini sudah terlalu kerap dicedok di luar
konteks sehinggakan saya naik 'blues' - berbuih mulut menerangkan apa
sebenarnya yang saya maksudkan!
Biar saya dengan jelasnya
menerangkan bahawa niat saya pada waktu itu ialah menggambarkan akibat
sekiranya tiada tindakan diambil ketika berhadapan dengan keputusan yang sukar.
Kita tidak boleh terus memberikan subsidi seperti mana sekarang.
Ingin saya jelaskan juga bahawa
buat masa ini, kerajaan tidak menghadapi masalah kewangan yang kronik. Malah,
kewangan kerajaan dalam keadaan baik. Namun, dalam situasi membabitkan
kewangan, memang ada kemajuan yang boleh diusahakan.
Inilah sebabnya. Pada akhir 2011,
hutang negara ialah 53.8 peratus daripada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK)
iaitu jumlah barangan dan perkhidmatan yang dikeluarkan dalam negara dan
defisit belanjawan lebih baik daripada sasaran KDNK, 5.4 peratus.
Bandingkan ini dengan hutang
Greece yang mencecah 110 peratus daripada KDNK dan defisit belanjawan sehingga
13 peratus. Memang jelas kita jauh daripada berdepan dengan krisis.
Ramai ahli ekonomi di seluruh
dunia menyarankan agar kerajaan berhati-hati terhadap peningkatan hutang negara.
Pada 2009 - perangkaan semasa saya bercakap tentang rasionalisasi subsidi
diambil dari tahun ini - kita terpaksa meningkatkan perbelanjaan Kerajaan
melalui 'pakej rangsangan ekonomi' apabila berdepan dengan krisis kewangan
dunia yang disebabkan masalah gadai janji subprima di Amerika Syarikat.
Kesan ini dirasai sehingga 2010.
Namun begitu, hutang berdasarkan peratusan daripada KDNK mulai seimbang
sementara defisit belanjawan, yang juga berdasarkan peratusan KDNK, mula turun
dengan ketara dan ekonomi negara kita terus berkembang. Kita sedang memperbaiki
keadaan.
Dalam sistem yang mudah untuk
menilai sama ada sesebuah negara itu terbabit dalam krisis hutang, Boston
Consulting Group (BCG) menggunakan gambaran grafik untuk mengenal pasti
beberapa negara yang berpotensi menghadapi masalah.